Dé sportieve transfert

Na KV Brucom en ZVK Pandemonium werd het eens tijd om mijn sportieve carrière terug op de rails te krijgen. Een overstap naar het buitenland bood zich aan en met een lichte naïviteit en nogal wat hubris zette deze jongen de grote stap. Gelokt door speelzekerheid en een bevoorrechte positie in het team (meteen gebombardeerd tot dé nummer 10) tekende ik mijn contract voor één seizoen. De eerste training kwam eraan. Meteen werd het duidelijk waarom speelzekerheid geboden werd. Laten we zeggen, minimiemen weten meer over opstellingen. Gelukkig bleef de keeper nog in zijn goal. Daarna het eerste toernooi in Shanghai. Met een grote arrogantie begon dit team "Atlas Copco Wuxi" aan zijn eerste wedstrijd tegen het lager gerangschikte "Pneumatec": 3-0 en een mooi doelpunt van deze nummer 10. Aangezien er maar 4 ploegen waren, zaten we meteen in de finale tegen aartsrivaal "Atlas Copco Shanghai". In de voorbije 5 jaar had Shanghai al viermaal gewonnen. De nervositeit en het angstzweet waren meteen duidelijk bij mijn ploegmakkers. Structuur was er niet te vinden. Aanvalslust ontbrak. Iedereen liep rond in de verdediging. En na de 2-0 geïncasseerd te hebben, verdween de keeper plots. Waar was hij toch? Is dat 'em? In de spits? Het mocht niet baten en onder de teleurgestelde blik van onze general manager droop "Atlas Copco Wuxi" af naar de kleedkamers. Tot zover het eerste seizoen.